Jac, Guto Dafydd

Roedd y daith o'r carchar yn ôl i'r dre yn hir a diflas. Edrychodd Jac ar lawr y car wrth basio'r ffordd lle torrodd Mam ar draws pan oedd yr hofrennydd yn eu dilyn, a'r traeth lle daeth popeth i ben, lle chwalodd pob dim. Ond roedd yr atgofion yn pylu bellach, yn mynd yn feddal fel breuddwydion.

Doedd Mam ddim fel Mam rŵan: yr ochr draw i'r bwrdd yn stafell ymweld y carchar, roedd hi wedi colli'r prysurdeb oedd yn ei gwneud yn hi ei hun. Eisteddai'r tri ohonyn nhw yr ochr arall i'r bwrdd yn llawn straeon am eu bywydau bob dydd; ar yr ochr arall roedd Mam yn ei dillad diflas, ac ôl dyddiau undonog, hir y carchar yn amlwg arni.

Erbyn hyn roedd pob dicter wedi diflannu. Doedd Jac yn dal ddim yn deall sut digwyddodd popeth - sut y tyfodd blacmel syml y tu hwnt i reolaeth, nes nad oedd Mam yn meddwl bod ganddi ddewis ond llofruddio dau ddyn. Roedd y cwbwl yn perthyn i ddrysfa gyfoglyd o ddigwyddiadau yn y gorffennol.

Ceisiai Mam wenu a chodi brwdfrydedd i holi eu hanes. Ond roedd y sbarc yn ei llygaid wedi mynd. Doedd hi ddim yn perthyn i'r byd go iawn, bellach.

Trodd Dad y car oddi ar y draffordd; roedd hi'n amser cinio. Aeth y tri i mewn i McDonalds a'r lliwiau llachar yn eu deffro, yn dod â nhw'n ôl at fywyd go iawn. Dechreuodd Jac a Lowri binsio'i gilydd yn y ciw; pan ofynnodd Lowri i Dad stopio Jac, dechreuodd Dad binsio'r ddau ohonyn nhw.

Aethant i fwyta'u byrgyrs wrth y byrddau y tu allan gan edrych dros y draffordd am y môr.

Ddywedodd neb ddim byd am Mam ond roedd hi'n amlwg fod meddyliau'r tri ohonyn nhw'n dal yn stafell ymweld y carchar. Hynny ydi, nes i Dad faglu dros gareiau'i sgidiau ar y ffordd at y bìn; syrthiodd yn heglog a doniol nes bod sôs coch a gweddillion Big Mac yn stremp ar hyd ei wyneb a'i grys. Chwarddodd Jac; chwarddodd Lowri; ac ar ôl rhywfaint o wgu, chwarddodd Dad hefyd.

Aeth Lowri i geisio sychu peth o'r saws a'r picls oddi arno. Gwenodd Jac wrth edrych arnyn nhw. Roedden nhw'n ocê.

Allan o: Jac gan Guto Dafydd. (Cyfres Pen Dafad) Y Lolfa.